Uyumak istiyordum.Uyumak ve tüm yaşadıklarımı unutmak.
Önce kız arkadaşım beni terketti.Artık ailem yeteneğimi kaybetmemden dolayı yüzüme bile bakmıyor.Ya arkadaşlarım? Sıkı bir arkadaş grubunun üyesiyken hiç istenmeyen birisine dönüşmek? Evet,işte bu sizi fena halde yoruyordu.Nyx tahminimce bana sırt çevirmişti.Yaşamak istemediğimi anladım o anda.
Beni hayatta tutan ne vardı ki? Artık çok üzgün,yapayalnız ve çaresiz kalmıştım.Uyumak yeterli olur mu diye düşündüm.Zihnimi sadece bir süre boş tutabilirdim.Belki de ebedi uyku benim için daha da iyisiydi.Evet.Ölmeliydim. Bir bıçak alıp saplasa mıydım? O bıçak zaten oraya saplanmıştı.
Tam bunları düşünürken o girdi içeri.''Hey,bu halin ne böyle?'' dedi.Sarı saçları beline kadar uzanıyordu.Aşağı yukarı 1.60 boylarındaydı.Evet,şöyle bir bakınca güzel olduğunu farkettim.''Biliyorum zor bi' dönemden geçiiyorsun fakat bunu kendine yapmamalısın.Tamam mı?'' Yalnız kalmak istiyordum ama onu göndermek bana zor geliyordu.Evet bir bahane bulmuştum.''Bu saatte burda olmaman gerekiyor.'' Şaşırmıştı,gözlerindeki parıltı bir anda yok olmuştu sanki.''İyi.Sen bilirsin.'' dedi ve çıkıp gitti.Elimdeki herşeyi kaybetmek zorunda mıydım? Ah tanrım.
Evet ölmek istiyordum.Tamam artık kaybedeceğim hiçbirşey kalmamıştı.Ah,kedim? Ona son bir kez sarılıp ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım.Aynanın önüne gittim.Eskiden olsa Ah tanrım,şu yakışıklılığa bak bi'! diyebilirdim.Fakat artık hayatın öyle kolay olmadığını anladım.Hayat zordu.Ve bundan pes edenler basit insanlardı.Bunu bilmeme rağmen neden böyle davranıyordum? Düşünmem gerekiyordu,ama ölmem değil.İşte,yeni bir hayatın kapılarını böyle açtım kendime.!Yarın Tulsa'daki Geceevine gidecektim.Yeni bir hayat,yeni bir Erik.
