Karakterinin Tam Adı: Lara Claire Maggie
Karakterinin doğum yeri/ Doğum Tarihi / Yaşı: 5 Ocak 1993
Karakterinin Kişisel Özellikleri: Havalıdır. Bulunduğu mekanda her zaman Queen Bee olmak ister. Biraz sürtüktür. Hırslıdır.
Karakterinin Fiziksel Özellikleri: Siyah saçlı, yeşil gözlü, 172 cm boy.
"Lara."
"Evet, pembe bana yakışıyor. Ama mor da çok asil bir renk. Hangisini seçsem sizce?" Toz pembe, şirin bir etek ile mor ve asil bir etek almak arasında kararsız kalmıştı. Bu nedenle görevliye danışmaya karar vermişti.
"Lara."
"Bir saniye bekler misin Rika? Görevliyle konuşuyorum."
"Lara!" Rika, Lara'yı tutup arkaya doğru çevirdi. O kadar hızlı ve sert bir şekilde çevirmişti ki, Lara'nın başı döndü ve arkadaşına sinirle bağırdı. "GİYSİ SEÇİYORUM! TANRI AŞKINA BUNDAN DAHA ÖNEMLİ NE OLABİLİR SÖYLER MİSİN?!"
"Şuraya bak." Lara, Rika'nın işaret ettiği yöne baktı. Bir adam ona dikkatlice bakıyordu, gözünü kırpmadan ve hareket etmeden. "Ah ben de bir şey oldu sandım. Ne var bunda? Herkes bana bakmaz mı zaten? Güzel olmak başa bela, bilmeli ve alışmalısın. Tabii önce fondoten kullansan daha iyi olabilir." Tekrar arkasını döndü ve görevliyle konuşmaya devam etti.
"Vazgeçtim. İkisini de almayacağım. Keyfim kaçtı."
"LARA! Alnındaki dövmeye bak!" İşte o an Lara beyninden vurulmuşa dönmüştü. "O... O bir İz Sürücü! Lanet olsun! Hayır hayır hayır hayır! Bunu bana yapamazsın! İğrenç ve koyu giyimli biri olmak istemiyorum! Arkadaşlarımdan uzaklaşmak istemiyorum! İğrenç bir yaratık olmak istemiyorum!"
Ama her şey için çok geçti. Lara hiçbir zaman 'geç' lafını kabullenmezdi fakat bu sefer onun için bile öyleydi, bu onun kaderiydi. "Lara Claire Maggie! Gece seni seçti! Ölümün doğuşun olacak. Gecenin tatlı sesine kulak ver. Kaderin seni gece evinde bekleyecek!"
Başında iğrenç bir ağrıyla çığlık atmaya başladı ve kısa bir süre sonra yere yığıldı. Uyandığında kendini Rika'nın evinde, salondaki koltukta yatarken buldu. "Bana ne oldu? En son alışveriş merkezindeydik ve- ah hayır! Bana bir ayna getir!"
Rika koşarak bir ayna getirdi ve Lara'ya uzattı. Lara, acı gerçekle yüzleşmişti. Alnında içi boş mavi bir hilal vardı. "Ah, hayır. Lanet olsun. Lanet olsun, Rika, ne yapacağım şimdi ben?" Ağlamaya başladı. Her zaman vampirleri seksi ve havalı bulmuştu ancak hiçbir zaman onlardan biri olmak istememişti. Hiçbir. Zaman.
"Sakin ol, Lara. Demek ki kaderin buymuş. Merak etme kısa sürede Gece Evi'ne alışırsın." Lara hıçkırıklar için bir çığlık kopardı. "BEN ORAYA ALIŞMAK İSTEMİYORUM! BİR ÇAYLAK OLMAK İSTEMİYORUM! ESKİ HALİME DÖNMENİN BİR YOLU OLMALI!" Rika elini Lara'nın omzuna koydu ve sanki Lara hiç konuşmamış gibi devam etti. "Ve orada yeni arkadaşlarında olacak, şimdi aileni arayalım ve haber vere-"
"LANET OLASICA AİLEM BİR UCUBE OLDUĞUMU SÖYLEYECEKLER VE BULUNDUĞUM DURUMU UMURSAMAYARAK BANA CANAVAR MUAMELESİ YAPACAKLAR!" Ciğerleri fırlayacakmış gibi öksürmeye başladı. "Lanet olsun." Daha da çok ağlamaya başladı. Yerinden fırladı ve koşmaya başladı. Nereye gittiğini bilmiyordu. Ancak ayakları onu evlerinin önüne getirmişti. Hızlıca içeri girdi. Annesi salonda oturuyordu. "Sana da merhaba, Lara." Lara olabildiğince ağladığını gizlemeye çalışarak "Şu an hiç seninle uğraşamam!" dedi annesine. Ancak annesi ağladığını fark etmişti. "Neyin var? Niye bana bakmıyorsun? Hey, Lara!" Ayağa fırladı ve Lara'nın ellerini yüzünden çekti. "Aman Tanrım! Lütfen bunun bir şaka olduğunu, arkadaşlarla bir oyun oynadığınızı ve bunun sadece bir boya olduğunu söyle!"
"Değil! Değil işte! Ben artık bir vampir çaylağım! Bir ucubeyim! Hayatım mahvoldu! Artık eski Lara yok! YOK!" Koşar adımlarla yukarı çıktı. Annesi de peşinden gitti. Lara odasının kapısını kilitledi. "Lara Claire Maggie! Hemen kapıyı açıyorsun!"
"Git başımdan!" diye seslendi Lara. "Sen bilirsin, akşam yemekte ol." dedi annesi ve aşapı indi. Lara böyle olacağını biliyordu, annesinin umarsızca davranacağını, yemekte de ona ucube gibi davranacaklarını biliyordu. Sinirlenmişti. Kaderine razı olmaya karar verdi, belki orada mutlu olurdu. Hazırlanmaya karar verdi. Dolabından birkaç büyük bavul çıkardı ve tüm giysilerini, makyaj malzemelerini, mp3'ünü, henüz okumadığı kitapları ve diğer şeyleri de aldı. Los Angeles'tan Tulsa'ya kadar yol uzun olacağından giderken Sara Shepard'ın Sevimli Küçük Yalancılar adlı romanını okuyacaktı.
Her şey hazırdı tek gereken şey Tulsa Gece Evi'nin nerede olduğunu öğrenmekti. İnternetten adresi buldu ve yazıcıdan krokisiyle birlikte çıkardıktan sonra ailesine bir not yazdı.
"Anne ve baba, bunu sizden habersiz yapmak istemezdim ancak beni hayatım boyunca hep kırdınız. Anne ve baba olmak sadece para vermek ve okutmaktan ibaret değildir. Şimdi kaderim beni bekliyor, Tulsa Gece Evi'ne gidiyorum. Size iyi bir hayat dilerim."
Notu masanın üstüne koyduktan sonra arabasına atladı ve Tulsa Gece Evi'ne doğru yol aldı. Yoldayken Rika'yı aradı ve konuştular. Uzun süren bir yoldan sonra Tulsa Gece Evi'ne varmıştı. Tahmin ettiğinden daha güzel bir yere benziyordu. Birden arabanın yanında bir kedi belirdi. Basit çirkin bir tekir kedisiydi. Ancak ne olursa olsun Lara kedileri severdi. Arabadan indi ve kediyi kucağına aldı.
"Vay canına, gelir gelmez seni seçmiş olmalı."
"Efendim?"
"Burada kediler insanlar seçer, o seni seçti. Ben Rosalie Noa Jackson. Rose diyebilirsin." Elini Lara'ya uzattı.
"Ben Lara Claire Maggie ve el sıkışmayı sevmem."
"Peki, o zaman." Çattık diye düşünüyordu Rose.
“Şimdi izin verirsen, kedimle zaman geçirmek istiyorum.” dedi Lara. İnsanlara kaba davranmayı seviyordu. İnsanlar onu ulaşılmaz olarak görürlerdi. Rose uzaklaştıktan sonra Lara kediyi okşamaya başladı. “Senin adın Lucky olsun bakalım.” dedi ve kediyi öptü.
